Παρακαλούμε δώστε τις ιδέες σας για το ανακλητό των μελών του Δ.Σ
21/6/11
19/6/11
Ενιαίο ψηφοδέλτιο ( Πρόταση υπό διαμόρφωση )
Παρακαλούμε μπορείτε να καταθέσετε την πρότασή σας σχετικά με το ενιαίο ψηφοδέλτιο.
Καταθέστε την πρότασή σας υπό μορφή σχολίου. Για να διαμορφωθεί μια πρόταση θα πρέπει όλοι να καταθέσουμε προτάσεις ή να αναδείξουμε αδυναμίες και αντιφάσεις άλλων προτάσεων. Όταν κατατεθεί ένας αξιόλογος αριθμός προτάσεων και η συζήτηση προχωρήσει θα γίνει μια πρώτη σύνθεση των απόψεων και θα εμφανισθεί μια υπό διαμόρφωση πρόταση. Στόχος είναι μια τελική πρόταση, που θα ζητήσει την υποστήριξη των συναδέλφων και θα κατατεθεί στη γενική συνέλευση.
Καταθέστε την πρότασή σας υπό μορφή σχολίου. Για να διαμορφωθεί μια πρόταση θα πρέπει όλοι να καταθέσουμε προτάσεις ή να αναδείξουμε αδυναμίες και αντιφάσεις άλλων προτάσεων. Όταν κατατεθεί ένας αξιόλογος αριθμός προτάσεων και η συζήτηση προχωρήσει θα γίνει μια πρώτη σύνθεση των απόψεων και θα εμφανισθεί μια υπό διαμόρφωση πρόταση. Στόχος είναι μια τελική πρόταση, που θα ζητήσει την υποστήριξη των συναδέλφων και θα κατατεθεί στη γενική συνέλευση.
15/6/11
ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ (ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΟ) ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ;
Το παρακάτω κείμενο τέθηκε προς προβληματισμό σε συνέλευση της ΕΛΜΕ και στη συνέχεια συζητήθηκε σε συνάντηση 17 περίπου εκπαιδευτικών του 1ου ΕΠΑΛ ΔΑΦΝΗΣ. Οι απόψεις που ακούστηκαν ήταν πραγματικά ενδιαφέρουσες και αποφασίστηκε μια πιο διευρυμένη συνάντηση για την 21/06/2011 στο αμφιθέατρο του συγκροτήματος.
Συνάδελφοι,
Η κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα μας και ο λαός της εδώ και δύο χρόνια σχεδόν, είναι κυρίως κρίση αντιπροσώπευσης. Έχουμε ένα πολιτικό σύστημα που σχεδόν στο συνολό του έχει αυτονομηθεί από τον λαό, έχει προσκολληθεί στα πολύ μεγάλα εγχώρια και διεθνή οικονομικά συμφέροντα και στην κυριολεξία ετοιμάζεται να ξεπουλήσει τη χώρα και το λαό της. Αν δεν κινητοποιηθούμε εμείς ο απλός λαός, σε λίγο θα ζούμε σε άλλη χώρα. Θα αντιμετωπίσουμε καταστάσεις προτόγνωρες, αδιανόητες. Σε λίγο το κράτος δεν θα έχει καμμία σχέση με ότι γνωρίζαμε ως τώρα. Θα γίνει κορπορατικό, εταιριοκρατικό. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι σχεδόν το σύνολο των λειτουργιών του και κυρίως αυτές που έχουν σχέση με την κοινωνική πολιτική θα εκχωρηθούν σε ιδιωτικές εταιρείες και θα μετατραπούν σε εμπόρευμα. Δεν θα υπάρχει δήμοσια δωρεάν παιδεία, ούτε δημόσια υγεία. Δεν θα υπάρχει δημόσια περιουσία. Δεν θα υπάρχουν δημόσιες συγκοινωνίες και γενικά η έννοια "δημόσιο αγαθό" θα περιοριστεί μόνο στα θέματα ασφάλειας και μάλιστα ασφάλειας στις περιοχές όπου θα διαμένει η εξαιρετικά ολιγάριθμη παγκοσμιοποιημένη μεγαλοεπιχειρηματική τάξη. Δεν πρέπει να τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Τα πράγματα πλέον είναι πολύ καθαρά. Οι διαδικασίες εκποίησης ήδη έχουν ξεκινήσει.
Θα περίμενε λοιπόν κανείς σε τέτοιες συνθήκες, το συνδικαλιστικό κίνημα, τα συνδικάτα να γιγαντωθούν, να μαζικοποιηθούν και να μπούν επικεφαλής της αντίδρασης του λαού στα σχεδιαζόμενα μέτρα.Συμβαίνει όμως αυτό; Η απάντηση είναι ένα μεγάλο ΟΧΙ. Συμβαίνει το αντίθετο. Όσο περνάει ο χρόνος και όσο η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων εντείνετε, τα διάφορα σωματεία όλο και περισσότερο απομαζικοποιούνται, όλο και περισσότερο απαξιώνονται. Τρανταχτό παράδειγμα οι συνελεύσεις μας. Οι ίδιοι και οι ίδιοι ερχόμαστε κάθε φορά και μάλιστα όλο και λιγώτεροι. Γιατί άραγε;
Ας μη γελιόμαστε αγαπητοί συνάδελφοι, ο συνδικαλισμός όπως τον ξέραμε μέχρι τώρα έχει πεθάνει. Είναι μέρος του πολιτικού συστήματος άρα και μέρος του προβλήματος. Και δεν είναι θέμα προσώπων. Δεν είναι οι διάφοροι Παναγόπουλοι και Παπασπύροι το βασικό πρόβλημα. Αν φύγουν αυτοί θα έρθουν κάποιοι άλλοι και θα κάνουν τα ίδια. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΟΜΙΚΟ. Έχει να κάνει με την κυρίαρχη νοοτροπία των κομμάτων να ελέγχουν τους μαζικούς χώρους μέσω των παρατάξεων τους. Η νοοτροπία αυτή εχει μετατρέψει τα σωματεία σε μικρά κοινοβούλια. Και μοιραία ο κόσμος δεν τα εμπιστεύεται δεν τα θεωρεί δικά του και τα απαξιώνει. Είναι πολύ υγιής αυτή η αντίδραση.
Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν; Κατ΄αρχάς να πούμε ότι η έκφραση συλλογικότητας στους επαγγελματικούς χώρους είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη σήμερα. Το όπλο μας απέναντι στη φοβερή επίθεση που δεχόμαστε, είναι η ανάπτυξη της ενότητας και της αλληλεγγύης μεταξύ μας. Χρειαζόμαστε σωματεία, αλλά σωματεία δικούς μας χώρους, που να μας αντιπροσωπεύουν πραγματικά, που να είναι στην κυριολεξία η έκφραση της συλλογικής μας θέλησης. Τα αμεσοδημοκρατικά τεκταινόμενα στις πλατείες όλης της χώρας νομίζουμε ότι μας δείχνουν το δρόμο.
Ζητάμε λοιπόν από κάθε συνάδελφο, να προβληματιστεί για την αλλαγή του καταστατικού της ΕΛΜΕ προς την κατεύθυνση της άμεσης δημοκρατίας. Ενδεικτικά εμείς οι τέσσερεις που υπογράφουμε αυτό το κείμενο πιστεύουμε ότι θα πρέπει να θεσπιστούν:
α) το ενιαίο ψηφοδέλτιο
β) το ανακλητό των μελών του ΔΣ απο την κυρίαρχη γενική συνέλευση
γ) γενικές συνελεύσεις σε τακτική βάση
δ) η αξιοποίηση των νέων μορφών επικοινωνίας (διαδίκτυο), ούτως ώστε οι συνάδελφοι μέλοι του σωματείου να μπορούν ανά πάσα στιγμή να θέτουν ερωτήματα και προβλήματα που τους ενδιαφέρουν, πάνω στα οποία να γίνεται διαδικτυακή συζήτηση η οποία θα αποτελεί προετοιμασία της επόμενης γενικής συνέλευσης
ε) συντονισμός με τα άλλα πρωτοβάθμια σωματεία σε ισότιμη βάση
Δεν έχουμε καμμία εμπιστοσύνη στα δευτεροβάθμια και πολύ περισσότερο στα τριτοβάθμια όργανα.
Καραδήμος Τάσος
Μαραμαθάς Θανάσης
Μούρης Ηλίας
Σεργάκη Ελένη
Συνάδελφοι,
Η κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα μας και ο λαός της εδώ και δύο χρόνια σχεδόν, είναι κυρίως κρίση αντιπροσώπευσης. Έχουμε ένα πολιτικό σύστημα που σχεδόν στο συνολό του έχει αυτονομηθεί από τον λαό, έχει προσκολληθεί στα πολύ μεγάλα εγχώρια και διεθνή οικονομικά συμφέροντα και στην κυριολεξία ετοιμάζεται να ξεπουλήσει τη χώρα και το λαό της. Αν δεν κινητοποιηθούμε εμείς ο απλός λαός, σε λίγο θα ζούμε σε άλλη χώρα. Θα αντιμετωπίσουμε καταστάσεις προτόγνωρες, αδιανόητες. Σε λίγο το κράτος δεν θα έχει καμμία σχέση με ότι γνωρίζαμε ως τώρα. Θα γίνει κορπορατικό, εταιριοκρατικό. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι σχεδόν το σύνολο των λειτουργιών του και κυρίως αυτές που έχουν σχέση με την κοινωνική πολιτική θα εκχωρηθούν σε ιδιωτικές εταιρείες και θα μετατραπούν σε εμπόρευμα. Δεν θα υπάρχει δήμοσια δωρεάν παιδεία, ούτε δημόσια υγεία. Δεν θα υπάρχει δημόσια περιουσία. Δεν θα υπάρχουν δημόσιες συγκοινωνίες και γενικά η έννοια "δημόσιο αγαθό" θα περιοριστεί μόνο στα θέματα ασφάλειας και μάλιστα ασφάλειας στις περιοχές όπου θα διαμένει η εξαιρετικά ολιγάριθμη παγκοσμιοποιημένη μεγαλοεπιχειρηματική τάξη. Δεν πρέπει να τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Τα πράγματα πλέον είναι πολύ καθαρά. Οι διαδικασίες εκποίησης ήδη έχουν ξεκινήσει.
Θα περίμενε λοιπόν κανείς σε τέτοιες συνθήκες, το συνδικαλιστικό κίνημα, τα συνδικάτα να γιγαντωθούν, να μαζικοποιηθούν και να μπούν επικεφαλής της αντίδρασης του λαού στα σχεδιαζόμενα μέτρα.Συμβαίνει όμως αυτό; Η απάντηση είναι ένα μεγάλο ΟΧΙ. Συμβαίνει το αντίθετο. Όσο περνάει ο χρόνος και όσο η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων εντείνετε, τα διάφορα σωματεία όλο και περισσότερο απομαζικοποιούνται, όλο και περισσότερο απαξιώνονται. Τρανταχτό παράδειγμα οι συνελεύσεις μας. Οι ίδιοι και οι ίδιοι ερχόμαστε κάθε φορά και μάλιστα όλο και λιγώτεροι. Γιατί άραγε;
Ας μη γελιόμαστε αγαπητοί συνάδελφοι, ο συνδικαλισμός όπως τον ξέραμε μέχρι τώρα έχει πεθάνει. Είναι μέρος του πολιτικού συστήματος άρα και μέρος του προβλήματος. Και δεν είναι θέμα προσώπων. Δεν είναι οι διάφοροι Παναγόπουλοι και Παπασπύροι το βασικό πρόβλημα. Αν φύγουν αυτοί θα έρθουν κάποιοι άλλοι και θα κάνουν τα ίδια. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΟΜΙΚΟ. Έχει να κάνει με την κυρίαρχη νοοτροπία των κομμάτων να ελέγχουν τους μαζικούς χώρους μέσω των παρατάξεων τους. Η νοοτροπία αυτή εχει μετατρέψει τα σωματεία σε μικρά κοινοβούλια. Και μοιραία ο κόσμος δεν τα εμπιστεύεται δεν τα θεωρεί δικά του και τα απαξιώνει. Είναι πολύ υγιής αυτή η αντίδραση.
Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν; Κατ΄αρχάς να πούμε ότι η έκφραση συλλογικότητας στους επαγγελματικούς χώρους είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη σήμερα. Το όπλο μας απέναντι στη φοβερή επίθεση που δεχόμαστε, είναι η ανάπτυξη της ενότητας και της αλληλεγγύης μεταξύ μας. Χρειαζόμαστε σωματεία, αλλά σωματεία δικούς μας χώρους, που να μας αντιπροσωπεύουν πραγματικά, που να είναι στην κυριολεξία η έκφραση της συλλογικής μας θέλησης. Τα αμεσοδημοκρατικά τεκταινόμενα στις πλατείες όλης της χώρας νομίζουμε ότι μας δείχνουν το δρόμο.
Ζητάμε λοιπόν από κάθε συνάδελφο, να προβληματιστεί για την αλλαγή του καταστατικού της ΕΛΜΕ προς την κατεύθυνση της άμεσης δημοκρατίας. Ενδεικτικά εμείς οι τέσσερεις που υπογράφουμε αυτό το κείμενο πιστεύουμε ότι θα πρέπει να θεσπιστούν:
α) το ενιαίο ψηφοδέλτιο
β) το ανακλητό των μελών του ΔΣ απο την κυρίαρχη γενική συνέλευση
γ) γενικές συνελεύσεις σε τακτική βάση
δ) η αξιοποίηση των νέων μορφών επικοινωνίας (διαδίκτυο), ούτως ώστε οι συνάδελφοι μέλοι του σωματείου να μπορούν ανά πάσα στιγμή να θέτουν ερωτήματα και προβλήματα που τους ενδιαφέρουν, πάνω στα οποία να γίνεται διαδικτυακή συζήτηση η οποία θα αποτελεί προετοιμασία της επόμενης γενικής συνέλευσης
ε) συντονισμός με τα άλλα πρωτοβάθμια σωματεία σε ισότιμη βάση
Δεν έχουμε καμμία εμπιστοσύνη στα δευτεροβάθμια και πολύ περισσότερο στα τριτοβάθμια όργανα.
Καραδήμος Τάσος
Μαραμαθάς Θανάσης
Μούρης Ηλίας
Σεργάκη Ελένη
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)